ترجمه نهج البلاغه

عزیزالله جوینی

نسخه متنی -صفحه : 398/ 341
نمايش فراداده

حکمت 269

پس گفت- عليه السلام: نه، به حق آنك گشتيم ما از آن در بقاياى شبى سياه كه ظاهر شود از روزى روشن، آنك باشد چنين و چنين.

حکمت 270

(كارى) اندك كه دائم باشى بر او، اميدوارتر (است) از بسيارى (كه) ملول شده (باشى).

حکمت 271

چون گزند رساند نوافل به فرايض، ترك كنيد آن را.

حکمت 272

هر كه با ياد دارد دورى سفر (آخرت) را، ساخته شود (براى آن).