ترجمه نهج البلاغه

عزیزالله جوینی

نسخه متنی -صفحه : 398/ 342
نمايش فراداده

حکمت 273

نيست علم و ديدن با بينائيها، به درستى كه دروغ گويد چشمها اهل آن را. و خيانت نكند عقل كسى را (كه) نيكخواه فراگيرد او را.

حکمت 274

ميان شما و ميان موعظه پرده اى است از غفلت.

حکمت 275

جاهلى شما زيادتى كنند(ه گناه است و داناى شما) با پس دارنده توبه.

حکمت 276

قطع كند علم عذر علت آورندگان را.

حکمت 277

هر كه تعجيل كرده (شود) به مرگ، سوال كند مهلت دادن را، و هر (كه) زمان داده (شود)، علت آورد كه زود بود كه توبه كنم.

حکمت 278

نمى گويند مردمان (به) چيزى: خنك باد آن را! مگر آنك به درستى (كه) پنهان كرده باشد روزگار او را روز بد را.