و عزا گفت- عليه السلام: گروهى را از مرده(اى) كه مرده بود ايشان را، پس گفت: به درستى كه اين كار نيست (كه) به شما ابتدا كرده (باشند)، و نه با شما به آخر رسيد(ه باشد)، و به درستى كه بود صاحب شما اين كه مسافرت كند؟ گفتند: بلى. گفت: پس شمريد او را در بعضى سفرهاى او، پس اگر باز آمد بر شما (كه) به خير (باشد)، و الا پس شما برسيد بر او.
اى مردمان! بايد كه بيند شما را خدا از نعمت ترسكاران، چنان كه بيند شما را از عذاب ترسكاران. به درستى كه هر كه را فراخ گرفته اند بر او (در آنچه كه) در دست او است از توانگرى، پس نبيند آن (فراخى) را به غفلت فراگرفتن (خدا او را)، پس به درستى كه ايمن شد (از عذاب) ترسيده (شده). و هر كه را تنگ فراگرفته اند بر او (در آنچه كه) در دست او (است)، پس نديد آن (تنگى) را آزمودنى، به درستى كه ضايع كرد (ثواب) اميد داشته (شده را).
اى اسيران رغبت (و آرزو) باز ايستيد (از آرزوها)، به درستى كه ميل كننده بر دنيا نترساند او را از دنيا مگر آواز (دندانهاى) حادثه ها و زايل شدن(ها). اى مردمان! قيام كنيد از (جانب) نفسهاى شما ادبهاى آن را، و بگردانيد آن را از حريص شدن (بر) عادتهاى او.