هر كه صبر كند بايد كه باشد چون صبر (كردن) آزاد مردان، والا اندوه وا برد (چون) اندوه وا بردن كار ناآزمودگان.
و گفت- عليه السلام، مر اشعث پسر قيس (را در حالى كه) تعزيت دهنده (بود او را از فوت پسرش): اگر صبر كنى چون صبر (كردن) بزرگان (نيكو باشد)، و اگر نه اندوه وا برى تو چون اندوه وا بردن بهائم.
و گفت- عليه السلام، در صفت دنيا: دنيا بفريبد و گزند كند و برود، به درستى كه خداى تعالى نپسندد (كه دنيا را) ثواب دوستان خود (گرداند)، و نه عقوبتى مر دشمنان او را. به درستى كه اهل دنيا چون سوارانى اند، ميان وقتها(ئى كه) فروآيند، چون آواز كند به ايشان راننده ايشان پس كوچ كنند.