نيكوكار خودش از كارش بهتر، و بدكار خودش از كارش بدتر است (زيرا تا شخص خودش خوب يابد نباشد كار خوب و بد از وى سر نزند).
ببخش نه تا سرحد اسراف، اندازه گير باش نه سخت گيرنده (بر خود و عيالاتت).
برترين بى نيازى واگذارى آرزومند است.
آنكه بسوى چيزيكه مردم آن را خوش ندارند بشتابد، مردم آنچه ندانند درباره اش بگويند (و تهمت بر وى بندند)
آنكه آرزوى دراز داشت، كار را زشت گذارد.