لطفا منتظر باشید ...
حکمت 028
تو كه در حال پشت كردن بزندگى، و مرگ نيز روى آورنده بتو باشد چقدر زمان ديدار تو و مرگ نزديك است.حکمت 029
زنهار زنهار خداى را پاس دار و از او بترس سوگند با خداى كه او باندازه گناهان را پوشيد كه گويا از آن در گذشته است (لكن از حلم كريم نتوان غافل شد كه اگر حلمش بسيار خشمش دشوارتر است)حکمت 030
آن حضرت عليه السلام از ايمان پرسيده شدند، فرمودند: ايمان استوار بر چهار ستون است: بر صبر، و يقين، و عدل، و پيكار (در راه حق با دست و زبان) از اين چهار ستون صبر خود بر چهار شعبه است: بر شوق، بر خوف، بر بى رغبتى بدنيا، بر انتظار كشيدن، پس آنكه شائق و شيفته بهشت است شهوت را از ياد ببرد (و پيرامون آنها نگردد) و آنكه از آتش خائف و بيمناك است از چيزهاى حرام دورى گزيند، و آنكه بى رغبت بدنيا است پيشامدهاى جهان را خوار و آسان گيرد و آنكه بانتظار مرگ است بسوى نيكيها بشتابد. يقين نيز بر چهار شعبه است: بر بينا شدن با زيركى و هشيارى (در امر دين و خلقت) و تاويل و تفسير كردن حكمت (و بدقايق آن آشنا گشتن) و پند گرفتن بعبرت و آزمايش، و بر سنت و روش پيشينيان از پيمبران رفتن، پس آنكه با زيركى بينا شد حكمت برايش روشن گردد، و هر كه حكمت برايش روشن شد مركز عبرت و آزمايش را بشناسد، و هر كه مركز عبرت و آزمايش را شناخت گويا با پيمبران پيشين بوده است. عدل نيز بر چهار شعبه است: بر شناور شدن در درياى فهم و دانش، و فرو رفتن در علم، و درخشان و هويدا ساختن حكم، و رسوخ و اثبات حلم، پس آنكه مقصد و غرض را دانست فرو رفتن در علمرا دانست از سرچشمه هاى حكمت سيراب باز گشته است، و آنكه حليم و بردبار بود در كار خويش قصورى نورزيده است، و در ميان مردم بستودگى زندگانى كرده است. و از آن چهار ستون جهاد نيز بر چهار قسم است: بر امر بمعروف، و نهى از منكر، و صدق و درستى در مواقع آن، و دشمن داشتن فساق و فجار، پس هر كه مردم را به نيكى و دستورات خدائى امر كرد پشت مومنين را قوى گردانيده، و آنكه از زشتيها جلوگيرى بعمل آورد، دماغ مخالفين را بخاك ماليده، و آنكه در مواقع خود صدق و درستى بجاى آورد حقى كه بر او واجب افتاده بود ادا كرد، و آنكه فاسقان را دشمن داشته و براى خدا بخشم آمد خدا نيز براى او بر دشمنانش بخشم آمده و در قيامت خوشنودش خواهد ساخت.و كفر نيز بر چهار پايه ايستاده است: ببررسى و كنجكاوى كردن (در كارهاى خود) و نزاع و جدال (بسيار با مردم كردن) و از حق منحرف گرديدن، و مخالف با حق و حقيقت بودن، فلذا هر كه كنجكاو كند بازگشت بحق نكند (بلكه بضلالت و گمراهى برسد) و هر آنكه بسيار بنزاع و جدال برخيزد كورى و نادانيش هميشگى باشد (زيرا كه جهل و نزاع ملكه او شود و هيچگاه گوش بسخن..... و هر آنكه از حق رخ برتابد كارهاى نيك نزدش زشت و كارهاى زشت نزدش زيبا باشد، و از مستى گمراهى سرمست افتد، و آن كسيكه با حق و حقيقت مخالفت كند راههاى رفتارش بر او دشوار، و كارها (ى زندگانيش) بر وى مشكل، و راه بيرون شدن از آن سختى و دشوارى بر وى تنگ گردد (چنانچه در سوره 20 فرمايد: و من اعرض عن ذكرى فان له معيشه ضنكا، و نحشره يوم القيمه اعمى). و شك نيز بر چهار شعبه است، بر مجادله كردن و ترسيدن، و ترديد داشتن و تن در دادن است (كسيكه در كار خود داراى ترديد است زبانش در حجت و برهان قوى نبوده، با حال ترس بالاخره مغلوب گردد، و برغم انف خود سخن صواب را گردن گذارد) پس هر كه جدال و نزاع را داب و ديدن خود قرار دهد شب اندوهش بصبح شادى نرسد، و هر آنكه از چيزهائيكه در پيش رو
ى او است بترسد، در كارهاى خويش بقهقرا باز گردد (و پيشرفتى برايش حاصل نشود) و هر آنكه خاطرش بشك و ريب اندر باشد، و با شبهه قدم بردارد، سمهاى شياطين او را پايمال و هلاك سازد، و هر آنكه هلاكت دنيا و آخرت را گردن نهد در دو دنيا هلاك شود.
