خداى را بندگانى است كه آنان را بنعمتهائى مخصوص گردانيده است، تا آنكه بندگانش از آنان سود برند، فلذا تا هنگاميكه آنان آن نعمتها را بمستمندان بذل و بخشش كنند، خدا هم آن نعمتها را در دسترس آنان ميگذارد، هر آنگاه كه آنان آن نعمتها از مستحقين باز گيرند، خدا هم نعمتها را از آنان گرفته بديگران ميبخشد.
حکمت 418
بنده خدا را نسزد كه دو چيز را تكيه گاه خويش قرار دهد، و بدان دلگرم باشد: يكى تندرستى، ديگر دارائى، زيرا آن را كه تندرستش بينى بناگاه بيمار گردد، و آن را كه توانگرش بينى نادار شود، (پس انسان بايد خداى را پشتيبان خويش گيرد، و بر او توكل نمايد و بس).
حکمت 419
هر آنكه دست درخواست و نياز را بسوى مومنى دراز كند، و بوى شكايت برد بدان ماند كه شكايت و درخواست را بسوى خدا برده است، و اگر آن را بسوى كافر برد بدان ماند كه از خداى بگله و شكايت برخاسته است.
حکمت 420
آن حضرت عليه السلام در روز عيدى چنين فرمودند: امروز عيد است لكن براى كسيكه خداى روزه اش بپذيرد، و نمازش را پاداش دهد، و هر روزى كه انسان خداى را نافرمانى نكند آن روز عيد است.
حکمت 421
در روز قيامت بزرگترين پشيمانيها پشيمانى مردى است كه مالى از غير راه دستورات خدائى گرد آورده است، و آن مال را نيكمرد ديگرى بميراث برده و در راه طاعت خداوند سبحان بكارش افكنده است، اين به بهشت درآيد، و آن گرفتار آتش شود.
لطفا منتظر باشید ...
