تندى نوعى از ديوانگى است، زيرا كه داراى جنون (پس از آنكه بخود آمد) پشيمان ميگردد، و اگر پشيمان نشود ديوانگيش هميشگى است.
حکمت 248
تندرستى از كم رشگى است.
حکمت 249
كميلا: كسانت را بگوى تا روز بكسب ستودگيها بكوشند، و شب به برآوردن حاجت آنكه بخواب است روند، سوگند بدان كسيكه (بدون گوش) شنوائيش آوازها را در ميان گرفته است هيچكس نيست كه دلى را خرم كند (و جائى را از محن برهاند) جز آنكه خداوند از آن سرور و شادى مهر و لطفى بيافريند و هر آندم كه بدان شادى رساننده اندوهى رسد آن مهر و لطف همچون آبى كه از فراز به نشيب آيد بسوى وى شود و آن اندوه را از وى براند بدانسانكه شتر غريب (از آبگاه رانده ميشود).
حکمت 250
بهنگاميكه تهيدست شديد، با دادن صدقه با خدا به تجارت كار كنيد (كه خدا يك را ده عوض ميدهد و در روزى را بر روى او ميگشايد).
حکمت 251
وفاى با بيوفايان بيوفائى با خدا است، و بيوفائى با بيوفايان وفاى با خدا است (آرى با آنكه به احكام خدا بيوفا است وفا كردن با خداى جنگيدن است).
حکمت 252
اى بس كس كه بواسطه نيكى (خداوند) با وى به كيفر نزديك شود، و بس كس كه بواسطه پرده پوشى بر وى مغرور گردد، و بس كس كه بواسطه نام نيكى كه برايش حاصل گشت بفتنه درافتد، و خداوند هيچكس را چون آنكه مهلتش گذارد نيازمود. سيدرضى (ره) فرمايد: اين سخن در پيش گذشت لكن دوباره بيان شدنش در اينجا داراى فايدتى نيكو است، مترجم گويد: شايد تكرارش موجب تذكر باشد وگرنه روشن نيست كه سيد از فائده نيكو چه منظورى داشته است زيرا در سخن 112 عين اين فرمايش حضرت بدون كم و زياد موجود است.
لطفا منتظر باشید ...
