لطفا منتظر باشید ...
خطبه 142-درباره نيكى به نااهل
از سخنان آن حضرت عليه السلام است در تمييز بين سخى و بخيل و انفاق مال را در حق ديگران براى كسى كه نابجا و در حق غير اهل احسان ميكند حظ و بهره نيست در آنچه كه عطا كرده، جز اين كه ناكسان و اشرار و نادانان ماداميكه او بر اينان بخشش كننده است از او گفتگو كرده به ستايش و ستودن او برميخيزاند (لكن همينكه او از ايثار بخشش در حق آنان خوددارى كرد، آنها هم تغيير لهجه داده، بنكوهش و بدگوئى او سرگرم ميشوند) پس دست او چه بخششى كرده است، و حال آنكه نسبت به خدا بخل ورزيده (و احسان در حق مستحق نكرده است) خدا بهر كس مال و دارائى داد، بايد با آن با خويشاوندان پيوند كرده، نيكو مهمانى كند، اسير و گرفتار رنج را رها سازد، و از آن دارائى به فقير قرض دار عطا كند، و در طلب ثواب در اداء حقوق (برادران) و پيش آمدهاى روزگار شكيبا باشد، زيرا فائز شدن به اين خصلتها سبب شرف و بزرگوارى دنيا، و درك فضيلتهاى آخرت است، اگر خواست خدا باشد.خطبه 143-در طلب باران
از خطبه هاى آن حضرت عليه السلام است در طلب باران آگاه باشيد اين زمينى كه بردارنده شما، و آسمانيكه سايه گسترنده بر (سر) شما ميباشند، هر دو فرمانبردار پروردگار شما هستند، هيچيك از اين دو صبح نكردند، در حاليكه نه از روى دلسوزى بشما، و نه براى خير و نيكويى كه از شما اميد داشته باشند، ببركات خود بر شما بخشش كنند، لكن بنفع رساندن بشما مامور شدند، پس اطاعت كردند، و برپا داشته شده اند، بر حدود مصالح شما، آنگاه راست ايستادند (آسمان و زمين در باريدن باران و روياندن نباتات و نفع رساندن بشما از خود اراده نداشته و تحت فرمان خداوند تعالى ميباشند لكن) خداوند تعالى گاهى بندگان خود را نزد كارهاى زشتشان مبتلاى بكمى ميوه جات، و نگهدارى بركات، و بستن گنجهاى نيكيها ميفرمايد، تا آنكه اراده توبه دارد توبه كند، و بدكننده ترك بدى كند، و آنكه مستعد تذكر و آماده پند و منع شده است متذكر گشته، و خود را منع نمايد، براستى كه خداوند پاك طلب آمرزش را سبب از براى فراوانى روزى و مرحمت بحال خلق قرار داده، و در قرآن كريم س 71 ى 10 فرموده ستغفروا ربكم انه كان غفارا، يرسل السماء عليكم مدرارا، و يمددكم باموال و بنين، از خداى خويش طلب آمرزش كنيد كه او آمرزنده است، و فرستنده است بر آنها از آسمان بارانهاى بسيار را، و كمك كننده است شما را بواسطه دارائيها و فرزندان، خدا بيامرزد مردى را كه بسوى توبه بشتابد، و بر مرگش پيشى گيرد، (از دنيا قطع علاقه كرده مهياى سفر آخرت باشد، پس اكنون معلوم ميشود نيامدن باران از آسمان، و نروئيدن گياهان از زمين به واسطه گناهانى است كه از بندگان صادر شده، و بايستى بحال خضوع دست بدعا برداشته عرض كنيم: بار پروردگارا ما از زير سقفها، و از ميان خانه ها، پس از ناله و فرياد چارپايان، و كودكان بسوى آمده ايم، در حاليكه برحمت تو راغب و به فضل و نعمت تو اميدوار، و از عذاب و نقمت بيمناكيم. بارخدايا بارانت را بر ما بباران، و ما را از نوميدان قرار نداده، و بگرانى و قحطى هلاكمان مفرماى، بكارهاى زشت نادانانمان مگير، اى كسى كه از همه مهربانان مهربانترى بارخدايا ما بسوى تو بيرون آمده ايم، تا شكايت كنيم از چيزى كه از تو پوشيده نيست، در حاليكه تنگيهاى دشوار، و قحطيهاى بستوه آورنده، ما را درمانده كرده، و حاجتهاى سخت ما را سست نموده و فتنه هاى ناهموار ما را بفشار گذارده. بارخدايا از تو درخواست ميكنيم، كه ما را نااميد و اندوهگين از درگا
هت باز نگردانده: و بگناهان بازپرسى ننموده، بكردارهاى زشتمان مقايسه نفرمائى. پروردگارا باران، و بركات، و روزى، و رحمتت را بر ما بباران، و سيراب ساز ما را سيراب كردنى كه نفع دهنده، شاداب كننده، روياننده گياه باشد، كه هر چه كه از ما فوت شده به آن برويانى، و هر چه از ما (از زرع و نخيل كه) مرده بدان زنده گردانى، بارانى نفع دهنده، تازه كننده بده، كه بيابانهاى خشك را تازه، و سيل را از دامان دشتها به آن جارى، درختان را به آن پربرگ، نرخها را به آن ارزان سازى، زيرا كه تو بر هر كاريكه بخواهى بكنى توانائى.
