خطبه 079-نكوهش زنان - ترجمه نهج البلاغه نسخه متنی

خطبه 079-نكوهش زنان

از سخنان آن حضرت عليه السلام است كه پس از فراغت از جنگ جمل در نكوهش زنان فرموده: اى گروه مردمان (دانسته باشيد) بهره زنان از ايمان و ارث و خرد كم است، اما كمى ايمانشان براى آنكه نبايد هنگام حيض نماز خوانده و روزه بگيرند، اما كمى خردشان براى آنكه شهادت دو زن برابر گواهى يكمرد است، اما كمى سهم و بهره شان براى آنكه نصيبشان از ارث نصف مردان است. پس از زنان بد بپرهيزيد، و از خوبانشان حذر كنيد، و در كارهاى نيك (كه بشما امر ميكنند) فرمانشان را نبريد، تا شما را (فريب نداده) بكارهاى زشت وادار نكرده، و در شما طمع نكنند.

خطبه 080-وارستگى و پارسائى

از سخنان آن حضرت عليه السلام است كه در آن مردم را بترك دنيا و سپاس از خدا تحريص فرموده: اى گروه مردمان سه چيز است كه نشانه زهد و بى رغبتى بدنيا است (اول) كوتاهى آرزوها (دوم) سپاسگذارى از نعمتها (ى خدا) (سوم) دورى گزيدن از حرامها، پس اگر اين امر براى شما نشد (و نتوانستيد به آنها عمل كنيد بايد) دو امر آنرا از كف مگذاريد (اول اينكه) نبايد حرام بر صبرتان غلبه پيدا كند (بچيزهاى حرام و شبهه ناك كه ميرسيد بايستى به نيروى صبر و شكيبائى از استعمال آن خوددارى كنيد (دوم اينكه) نبايد نزد نعمتها شكر (منعم حقيقى) را فراموش نمائيد (اگر نميتوانيد دست از آرزوهاى دور و دراز خود برداريد بارى اين دو كار نيك را عمل كنيد، شايد بوسيله آن دو موفق به اعراض از دنيا شويد) پس بتحقيق كه خدا راه عذر شما را با حجتهاى روشن (پيغمبران مرسل) و كتابهاى هويدا و آشكارا بسته (با اينحال اگر مرتكب محرمات و كفران نعم شويد ديگر عذرى از شما پذيرفته نخواهد شد).

خطبه 081-در نكوهش دنيا

از سخنان آن حضرت عليه السلام است كه در نكوهش از گيتى بيان فرموده: چسان وصف كنم جهانى را، كه اولش رنج و زحمت، و آخرش فنا و نيستى است، در حلالش حساب (محشر) و در حرامش عقاب و (كيفر) دارنده آن دنيا در آن فريفته (جلال و جاه) و نادارش در آن محزون (و قرين اندوه و آه) هر كه در طلبش شتافت آنرا نيافت، و هر كه از تحصيل آن رخ برتافت آنرا بيافت، هر كه بديده بصيرت در آن نگريست (بكار آخرت) بينايش آرد، و هر كس بچشم شوق بسوى آن ديد (چشم دل) او را كور كرد، سيدرضى فرمايد: ميگويم: هنگاميكه شخص تامل كننده دراين فرمايش حضرت كه من ابصر بها بصرته بنگرد در درون آن معنائى عجيب و مقصدى دور مى يابد، كه نه به كنه آن توان رسيد. و نه حقيقت آنرا توان يافت، مخصوصا اگر جمله من ابصر اليها را واضح و آشكار و شكفت و درخشان خواهد يافت.