حکمت 337 - ترجمه نهج البلاغه نسخه متنی

حکمت 337

نشانه پاكدامنى گناهان را دست نيالودن است (و از آنها دورى گزيدن).

حکمت 338

آبروى تو محفوظ و بسته است، درخواستش ميريزد، بنگر آن را پيش كه ميريزى.

حکمت 339

اشخاص را بيش از حد شايستگى ستودن چاپلوسى كردن، و در آنچه كه شايسته است كوتاهى كردن ناتوان بودن و رشگ ورزيدن است.

حکمت 340

سخت ترين گناهان گناهى است كه صاحبش خوارش گيرد (و توبه از آن را تدارك نه بيند)

حکمت 341

هر آنكه در عيب خويشتن ديد، از ديدن عيب ديگرى باز ماند، و هر آنكه بروزى خداوند خورسندى داد، بر آنچه از دستش رفت اندوهگين نگردد، هر آنكه شمشير ستم از نيام كشيد بهمان شمشير كشته افتاد، و هر آنكه در كارها پركوشيد تباه شد، هر آنكه خويش را در گردابهاى ژرف و خروشان مهالك درافكند فرو رفت، هر آنكه در جاهاى زشت كه حدودى نيست داخل شد گرفتار تهمت گرديد، هر آنكه سخنش بسيار خطايش بسيار است، و آنكه خطايش بسيار است شرمش كم، و آنكه شرمش كم ترسش از خداى كم، و آنكه ترسش از خداى كم دلش مرده است، و آنكه دلش مرده است در آتش نگونسار است، هر آنكه در زشتى مردم بنگرد و آن را بد داند آنگاه آن بديرا بر خويش پسندد او احمقى تمام عيار است، قناعت مالى بى پايان و تمام نشدنى، هر آنكه بسيار بياد مرگ باشد از جهان بكمى خورسندى دهد، هر آنكه بداند گفتارش از كردارش سرچشمه ميگيرد سخنش كم گردد، جز آنچه را كه از تذكرش ناگزير باشد.

حکمت 342

مردان ستمگر را سه نشانه است (و آنها در عين ستمكارى مرتكب سه گناه ديگر نيز ميشوند اول) به آنكه مافوق او است به گنهكارى، و به آنكه زيردست او است ببرترى ستم روا ميدارد، و ستمگر را نيز پشتيبانى مينمايد.