آن حضرت عليه السلام شنيدند كه مردمى ميگفت: ما براى خدا و بازگشتمان بسوى او خواهد بود فرمودند: اين گفتار ما كه ميگوئيم، اقرار بر نفوس خودمان خواهد بود كه ما مملوك خدائيم، و گفتار ديگرمان كه بازگشتمان بسوى او است، اقرارى بر اينكه ما هلاك شوندگانيم.
حکمت 096
گروهى آن حضرت عليه السلام را در پيش رويش ستايش كردند، حضرت عرض كردند: بار الها تو بحال من داناترى، و من از ديگران بر خويش داناتر، خداوندا ما را بهتر از آنچه ميپندارند بدار، و آنچه را كه آنان نميدانند از ما واگذار.
حکمت 097
آن حضرت عليه السلام فرمودند: حاجات مردم جز به سه چيز روا و سر پا نميگردد: بكوچك گرفتن آن كار تا تو بزرگ شمرده شوى، به پنهان داشتن آن تا تو بزرگ و نامبردار گردى، بشتاب در برآوردن آن تا بر صاحب حاجت گوارا باشد.
حکمت 098
مردم را روزگار در پيش است كه (از فرط آشفتگى و در هم شدن اوضاع اسلامى) در آن روزگار جز مرد بدگوى و مكار بپادشاه نزديك نباشد، و جز فاسق تيره درون ظريف و خوشمزه نشود، شخص منصف و دادگستر در آن روزگار خوار و كوچك باشد، مردم آن زمان صدقه را تاوان و غرامت شماراند، و با صله رحم منت گذارند، نماز را براى خاطر برترى جستن بمردم خوانند، در چنين دورانى غلامان و بندگان راى زن پادشاه باشند، و كارفرمائى با كودكان افتد، و تدبير امور كشور با خواجگان باشد (مترجم گويد: اخبار باين مطالب در خور معجزات آن حضرت است، زيرا زمانى كه بدان اندريم، تمام اين قضايا در آن واقع است و محتاج بتفسير نيست).
حکمت 099
بر بدن آن حضرت زيرجامه كهنه و پينه زده ديده شد، علت پوشيدن آن پرسيده شد فرمودند: اين جامه ايست كه دل بدان نرم و خاشع و نفس اماره بدان خوار و مومنين از آن پيروى ميكنند.
حکمت 100
دنيا و آخرت دو دشمن متفاوت، و دو راه مختلف اند، هر آنكه دل بجهان در بست و آنرا خواست، با آخرت كينه ورزيد، و با آن دشمنى كرد، و يا اين دو همچون مشرق و مغرب اند و آن كس كه بين اين دو برفتار است، هر چه به يكى نزديك به ديگرى دور ميگردد، و يا خواهى بكوى آن دو چون دو زن اند كه در كار بين يك شوهر باشند (و بينشان سازشى پديدار نخواهد شد).
لطفا منتظر باشید ...
