خطبه 132-در پارسايى در دنيا
از خطبه هاى آن حضرت عليه السلام است كه در ستايش يزدان و پاره از اوصاف خويش بيان فرموده: (در تمام حالات) هنگام گرفتن و دادن، و احسان كردن، و مبتلا نمودن، خداوند را سپاس ميگذاريم (زيرا كه تمام اينكارهاى او برطبق حكمت و مصلحت ما است) خداوندى كه بهر نهانى آگاه، و بهر رازى بينا، و به آنچه در درونها پنهان، و بدزديده نگاه كردن ديدگان عالم و دانا است، گواهى ميدهم كه خدائى جز او نيست، و محمد برگزيده و برانگيخته او است، درون و برون و دل و زبان من با اين شهادت موافق و يكسان است.قسمتى از همين خطبه است: (اى مردم مرا با شما مطلبى است مهم كه شما را از آن آگاهى ميدهم و) به خدا سوگند آن مطلب حقيقت است و راست، نه شوخى و دروغ، و آن نيست مگر مرگ، هر كه را كه خواند ندايش را به او بشنواند، و با شتابش براند، پس (اى شنونده) مبادا كه بسيارى خدم و حشم ترا فريب داده، و خود مشغول شوى، زيرا كه تو ثروتمندانى پيش از خويش ديده، كه از ندارى و درويشى بيمناك بوده، و از پيش آمدها باكى نداشته، داراى آرزوى دراز بوده، و مرگ را دور ميدانسته ناگاه مرگ چگونه او را از موطن و مامن و آسايشگاهش گرفت و ربود، و بار تخته هاى تابوتش كرد، مردم او را از دست هم گرفته، و بر دوشها نهاده، و بسر انگشتان نگاهش ميداشتند، آيا نديديد كسانى كه آرزوهاى دراز داشته، و قصرهاى استوارى ساخته، و مال بسيارى گرد آوردند، چگونه قصرهاشان، قبرهاشان، و گردآورده هاشان سبب هلاكتشان گرديد، اموالشان بهره وارثان و زنهاشان همسر ديگر كسان گرديد، در حاليكه ديگر نميتوانيد بخوبيها بيفزايند، و نه از بديها كاهيده و از آنها رضايت بطلبند، پس (خوشا حال) كسى كه پيراهن تقوى را بدلش پوشانيد، بر ايام مهلتش برترى جست، و بعمل فايز گرديد، پس فرصت را غنيمت شمرده، و در راه تقوى كوشش كنيد، و عملى كه موجبات بهشت رفتن را فراهم كند بجاى آوريد، زيرا كه دنيا جائى نيست كه براى زيستن شما آفريده شده باشد، بلكه گذرگاهى است براى شما آفريده شده، تا از آن براى جاى هميشگى خويش توشه برداريد، پس براى تند گذشتن از جهان آماده شده، و مركبهاى جدائى از آن را مهيا سازيد، (مرگ را نصب العين خويش قرار داده در عمل صالح بكوشيد تا رستگار شويد)