حکمت 172 - ترجمه نهج البلاغه نسخه متنی

حکمت 172

كوتاهى و سهل انگارى را نتيجه پشيمانى، دورانديشى و محكم كارى را نتيجه درستى و رهائى (از گرفتارى است).

حکمت 173

همانطوريكه سخن از روى نادانى گفتن نيكو نيست، با داشتن حكمت خاموش نشستن نيز ناپسند است.

حکمت 174

در هيچ دعوتى اختلاف نشد جز اينكه يكى از آن دو گمراهى است (چون در دنيا يك حق است و يك باطل راه سومى وجود ندارد.

حکمت 175

از آن هنگام كه حق را نشان داده شدم در آن دچار بدگمانى نشدم.

حکمت 176

نه من دروغ گفتم نه بمن دروغ گفته شد، نه من گمراه شدم نه كسى بواسطه من گمراه شد.