حکمت 167 - ترجمه نهج البلاغه نسخه متنی

حکمت 167

سينه باز و گشاده ات آلت رياست و سرورى است.

حکمت 168

با نوازش نيكان بدان را برنجان (كه نواختن نيكان موجب گداختن بدان، و دست از زشتى كشيدن آنان است).

حکمت 169

با كندن بدى از سينه خودت بدى را از سينه ديگرى ريشه كن كن.

حکمت 170

ستيزه خوئى دور كننده انديشه است.

حکمت 171

طمع بندى است هميشگى (كه بدست و پاى انسان بسته است).