آن حضرت عليه السلام را از ايمان پرسيدند فرمودند: ايمان (بر سه پايه استوار است) شناختن بدل، اقرار بزبان، انجام دادن با اعضاء است.
حکمت 219
هر آنكه بر جهان اندوه خورد (و از بدست نياوردن درهمش درهم شود) بر قضاى خداوندى خشمگين گشته است (چرا كه كارها را اندازه بدست خدا است، و تيمار جهان خوردن با خداوند جهان نبريدن است) و هر آنكه از درد و اندوهيكه بوى رسد شكوه بديگرى برد از پروردگارش گله مند بوده است، هر آنكه نيز توانگرى رود، و براى دارائيش با وى فروتنى كند دو سوم دينش را از دست داده است، هر آنكه با خواندن قرآن بميرد و به آتش درافتد او از كسانى است كه آيات خداوندى را مورد سخريه قرار داده است، و هر آنكه دلش بدوستى دنيا دربند افتد از دنيا به سه چيز دچار و بسته شود اندوه هميشگى، حرصى بى پايان، آرزوئى دراز و نرسيدنى.
حکمت 220
با قناعت زيستن ياد شاهى كردن، و با خوشخوئى بنعمت اندر بودن است.
حکمت 221
از آن حضرت عليه السلام پرسيده شد كه قول خداوند تبارك و تعالى در سوره 16 آيه 37 كه فرمايد فلنحيينه حياه طيبه را معنى چيست فرمودند آن قناعت است.
حکمت 222
با آنكه روزى بسويش روان است شركت كنيد كه شركت كردن با او روزى را سزاوارتر و بچنگ آوردن سود را شايسته تر است.
لطفا منتظر باشید ...
