حکمت 042
من اگر بينى مومن را با اين شمشير بكوبم، كه مرا دشمن دارد دشمنم نخواهد گرفت، و اگر كليه اموال جهان را بر سر منافق بريزم كه مرا دوست دارد دوستم نخواهد داشت، واين براى آنست كه در علم خدا گذشته است، و بزبان پيغمبر امى جارى شده است كه (فرمود يا على) نه مومن تو را دشمن خواهد داشت و نه منافق تو را دوست خواهد گرفت (و احاديث بدين مضمون در كتب فريقين بسيار است، لكن برادران سنى ما محبت اميرالمومنين را به آن معنائيكه خدا و رسول منظور داشته اند باور ندارند، و بهمان محبت دينى كه عموم مسلمين مامورند با يكديگر داشته باشند تاويل مينمايند، و از اين راه نفاق و دشمنى خويش را با حضرت اميرالمومنين صلوات الله و سلامه عليه بهتر ظاهر ميسازند، اينجا تيمنا براى روشنى چشم شيعيان يكى دو حديث معتبر نقل ميكنيم: محدث قمى رحمه الله عليه در كتاب سفينه البحار در ماده لفظ حبب از رسول خدا صلى الله عليه و آله نقل ميكند كه فرمود: هر كه على را دوست داشته باشد از دنيا بيرون نرود، جز اينكه از آب كوثر بياشامد، و از ميوه طوبى بخورد، و مكانش را در بهشت ببيند، دانسته باشيد: هر كه دوست و شيعه على است درهاى هشتگانه بهشت برايش باز ميشود و اوبدون حساب از هر در كه خواهد داخل ميشود، و باز در همان صفحه از جيش بن معمر نقل ميكند: كه گفت: بر حضرت اميرالمومنين داخلشده پس از سلام عرضكردم يا اميرالمومنين چگونه صبح فرموديد؟ فرمودند صبح كردم در حاليكه دوستانم را دوست و دشمنانم را دشمنم، براستيكه دوست ما هر شب و روزى روح و رحمت و فرج را منتظر است، و دشمن ما اساسى سرپا كرده است كه پايه هاى آن بر سر آتش جهنم است، اى ابامعمر دوست ما را آنقدرت و استطاعت نيست كه ما را دشمن بدارد، و دشمن ما را آن توش و توان نيست كه ما را دوست بدارد، خداوند دلهاى بندگانرا بر دوستى ما قرار داده است، و هر آنكه ما را دشمن دارد خوار و مخذول ساخته است، فلذا هرگز دوست ما دشمن نشود، و دشمن ما دوست نگردد، هرگز محبت ما و محبت دشمن ما در دلى جمع نشود، خداوند دو دل در يك پيكر قرار نداده است، كه با يكدل قومى را دوست دارد، و با دلى ديگر دوست دار دشمنان آن قوم باشد.