جوانمرد را از سطوتش بترسيد بهنگاميكه گرسنه و نادار باشد، و ناجوانمرد را گاهى كه مالدار و سير گرديد (رادمرد بلند همت بهنگام نادارى شوقش در بخشش شدت گيرد، و بخيل بهنگام دارائى حرص و آزش افزون گردد).
دلهاى مردم گريزان و غير مانوس اند، هر آنكس باحسان با آنها پيوند كند بدو روى آور شوند.
مادام كه بهره و حظ تو (از دنيا) تو را نيكبخت دارد، عيبت از انظار پنهان است.
سزاوارترين مردم بعفو و گذشت، تواناترين ايشان است در كيفر.
بخشش آنست كه پيش از پرسش و درخواست باشد، و گرنه پس از سئوال از شرم سائل و سرزنش مردم است.
نه بى نيازى همچون عقل، نه نيازمندى همچون جهل، نه ميراثى همچون ادب، نه پشتيبانى همچون مشورت كردن توان يافت.