ترجمه نهج البلاغه

عبدالمحمد آیتی

نسخه متنی -صفحه : 347/ 303
نمايش فراداده

حکمت 052

و فرمود (ع): صبر بر دو گونه است: يكى صبر در آنچه آن را ناخوش مى دارى و يكى صبر از آنچه دوستش مى دارى.

حکمت 053

و فرمود (ع): توانگرى در غربت، وطن است و فقر در وطن، غربت است.

حکمت 054

و فرمود (ع): قناعت، ثروتى است كه از ميان نرود. اين سخن از پيامبر (ص) هم روايت شده است.

حکمت 055

و فرمود (ع): ثروت اصل و مايه شهوتهاست.

حکمت 056

و فرمود (ع): آنكه تو را از چيزى برحذر مى دارد، همانند كسى است كه تو را مژده اى مى رساند.

حکمت 057

و فرمود (ع): زبان، درنده اى است كه اگر به خود واگذارندش، بگزد.

حکمت 058

و فرمود (ع): زن كژدمى است كه گزيدنش شيرين است.

حکمت 059

و فرمود (ع): چون تو را درود گفتند، در پاسخ، درودى بهتر گوى و چون دستى از سر احسان به سوى تو دراز شد، به احسانى بيشتر، پاداشش ده و فضيلت از آن كسى است كه آغاز كرده است.

حکمت 060

و فرمود (ع): شفاعت كننده، براى كسى كه طالب چيزى است، چونان بال است براى پرنده.

حکمت 061

و فرمود (ع): مردم دنيا چون كاروانيانى هستند كه مى برندشان و آنها در خوابند.