صفحهى 12
بسم اللَّه الرحمن الرحيم حمد و سپاس بى پايان مر خداى راست كه با حكمت بالغه ربوبى خود خلعت هستى بر موجودات بخشيد، و از ميان آنها آدم ابو البشر (عليه السلام) و فرزندانش را تكريم نموده و آنان را با استعدادهاى عالى، ممتاز ساخت كه اگر با تكاپو و مسابقه در خيرات و كمالات آن استعدادها را به فعليت برسانند، در جاذبه كمال أعلا، رهسپار كوى لقاء اللَّه و رضوان اللَّه گردند، خداوندى كه براى به فعليت رسانيدن آن نهادها و بهرهبردارى صحيح از آنها، پيامبرانى فرستاد كه هماهنگ با عقول نافذ وجدانهاى پاك، مردم را به طرق هدف اعلاى «حيات معقول» كه مسير جاذبه كمال أعلا است، هدايت نمايند.
درود خالص و بيكران ما بر پيامبران عظام بخصوص سرور و خاتم همه آنان محمد بن عبد اللَّه (صلّى الله عليه وآله وسلّم) و اوصياى معصوم او باد كه مشعلهاى فروزان كاروانيان راه حق و پرچمداران قافله جويندگان حقيقتند.
در بامداد طلوع مكتب نجات بخش اسلام، از خورشيد فروزان رسالت عظماى خاتم رسولان (صلّى الله عليه وآله وسلّم) دو نور بسيار درخشان كه به يك كانون پيوسته بودند در صفحه تاريخ بشريت تابيدن گرفتند: يكى از آن دو، كتاب اللَّه و دومى عترت طيب و طاهر آن حضرت.(1) هر كس كه از اسلام اطلاع لازم و كافى دارد اين دو حقيقت مسلم را مىداند و مىپذيرد:
(1). حديث متواتر از پيامبر عظيم الشأن انّى تارك فيكم الثقلين: كتاب اللَّه و عترتى اهل بيتى ما ان تمسكتم بهما لن تضلوا ابدا و انّهما لن يفترقا حتى يردا على الحوض (من ميان شما دو امانت «و دو حجت» بسيار با اهميّت مىگذارم، كتاب خدا و عترت من كه اهل بيت منند مادامى كه به اين دو امانت تمسّك كنيد گمراه نخواهيد گشت و اين دو امانت از يكديگر جدا نخواهند شد تا در روز قيامت در كنار حوض كوثر بر من وارد شوند.)