توبه بنده است بالملازمه بدست ميايد كه از كافر در آنموقع توبه هست ولى خدا قبول ندارد. در اين صورت آياتيكه در خصوص فرعون و غيره نقل شد همه با اين آيه در يك سياق‏اند و اين سخن قوى و بلكه حتمى است.

در باره آيه: إِنَّ الَّذِينَ كَفَرُوا بَعْدَ إِيمانِهِمْ ثُمَّ ازْدادُوا كُفْراً لَنْ تُقْبَلَ تَوْبَتُهُمْ وَ أُولئِكَ هُمُ الضَّالُّونَ آل عمران: 90 گفته‏اند چون توبه حقيقى از آنها سر نمى‏زند در مجمع فرموده: اگر توبه حقيقى داشته باشند هدايت مييابند آخر آيه مؤيد قول اهل تفسير است.

تارة

دفعه. ... وَ مِنْها نُخْرِجُكُمْ تارَةً أُخْرى‏ طه: 55 از آن دفعه ديگر خارجتان ميكنيم.

نصب آن براى ظرفيّت است و فقط دو بار در قرآن مجيد بكار رفته است: اسراء: 69- طه: 55.

تورات

كتابى بود كه بصورت الواح بر حضرت موسى بن عمران نازل گرديد. و آن غير از تورات موجود است [خلاصه نظر قرآن را در باره تورات فعلى كه در دست يهود است ميتوان در چهار جمله خلاصه كرد.]

1- مقدارى از تورات فعلى همان تورات اصلى است.

2- قسمت ديگرى از بين رفته است.

3- مقدارى بر آن اضافه شده است.

4- در آن تغيير و تبديل رخ داده است.

اين چهار مسئله فوق را بررسى ميكنيم.

1- كُلُّ الطَّعامِ كانَ حِلًّا لِبَنِي- إِسْرائِيلَ إِلَّا ما حَرَّمَ إِسْرائِيلُ عَلى‏ نَفْسِهِ ...

... قُلْ فَأْتُوا بِالتَّوْراةِ فَاتْلُوها إِنْ كُنْتُمْ صادِقِينَ آل عمران: 93 آيه شريفه در صدد بيان آنست كه طيّبات بر بنى اسرائيل در اثر ظلمشان حرام شده و گرنه قبلا همه حلال بود جز آنچه يعقوب بر خود تحريم كرده بود (و آن گوشت شتر بود كه سبب درد خاصره يعقوب ميشد و آنرا