ميشود دانست كه آن همه بهشت نيست زيرا چنانكه در «ثلّ» گذشت مقرّبون قسمتى از اهل بهشتاند.
بنظر نگارنده مراد از عليّون بهشت اصحاب يمين است. توضيح آنكه در سوره واقعة اهل آخرت بسابقون و اصحاب يمين و اصحاب شمال تقسيم شده است و در «ثلّ» روشن كرديم كه بهشت مقرّبون با اصحاب يمين متفاوت است. اين تفاوت از اوائل سوره دهر و از ذيل آيات «عليّين» نيز فهميده ميشود در سوره دهر آمده: ابرار از شرابى ميخورند كه آميخته بكافور است. و كافور چشمهايست كه عباد اللّه از آن ميخورند بايد عباد اللّه همان مقرّبون باشند كه از خود چشمه مياشامند و ابرار اصحاب يميناند كه از شراب آميخته بآن ميخورند نه از خود آن.
در مطفّفين ذيل آيات عليّين آمده كه ابرار از رحيق مختوم آميخته بتسنيم ميخورند و تسنيم چشمهايست كه مقرّبون از آن ميخورند عَيْناً يَشْرَبُ بِهَا الْمُقَرَّبُونَ پس مراد از ابرار در هر دو سوره، اصحاب يمين و مراد از «عباد» در سوره دهر و «مقرّبون» در سوره مطفّفين همان سابقون و مقرّبيناند آنگاه درباره عليّون آمده كِتابَ الْأَبْرارِ لَفِي عِلِّيِّينَ پس ميدانيم اين ابرار همان اصحاب يميناند و يَشْهَدُهُ الْمُقَرَّبُونَ ميرساند كه مقرّبون علّيّين را مىبينند و در آن حاضر ميشوند ولى بهشت مخصوص آنها نيست و شايد منظور آنست كه مقرّبون گواهى ميدهند: عليّون مال ابرار است زيرا گواهان روز قيامت چنانكه در «شهد» گذشت حتما از مقرّبيناند اين است آنچه بنظر نگارنده آمده. و اللّه العالم.
حرف جرّ است، اهل لغت براى آن 9 معنى گفتهاند از جمله:
استعلاء خواه حقيقى باشد مثل عَلَى الْفُلْكِ تُحْمَلُونَ
مؤمنون: 22. خواه معنى مثل تِلْكَ الرُّسُلُ فَضَّلْنا بَعْضَهُمْ عَلى بَعْضٍ بقره: 253. ايضا ظرفيت مثل وَ دَخَلَ الْمَدِينَةَ عَلى حِينِ غَفْلَةٍ مِنْ