لطفا منتظر باشید ...
كُنْتُمْ مُؤْمِنِينَ
آل عمران: 139.
(متعالى): رفيع المقام. طبرسى فرموده متعالى و عالى هر دو يكى است، بقولى متعالى مقتدرى را گويند كه محال است كسى با آن مساوى باشد عالِمُ الْغَيْبِ وَ الشَّهادَةِ الْكَبِيرُ الْمُتَعالِ رعد: 9.
علّيّون
كَلَّا إِنَّ كِتابَ الْأَبْرارِ لَفِي عِلِّيِّينَ. وَ ما أَدْراكَ ما عِلِّيُّونَ. كِتابٌ مَرْقُومٌ مطففين: 17- 19.
ظهور اين دو آيه در آنست كه اولا علّيّون محل نوشته ابرار است و ثانياً عليّيون خودش كتابى است نوشته شده. بايد مراد از كتاب ابرار اعمال آنها باشد و چون عمل نوعى از نوشتن است (نوشته فعلى نه خطّى) از آن كتاب تعبير شده، از طرف ديگر اعمال پيش خدا مجسّم ميشوند و مجسّم شدهها رديف هم و رويهم چيده شده علّيّون را تشكيل ميدهند پس اعمال ابرار در عليّين است و علّيّون همان كتاب مرقوم و اعمال تجسم يافته است. در واقع مصالح ساختمان علّيّون، اعمال ابرار است نظير اين سخن در «سجن- سجّين» گذشت.
گوئى آيه ميگويد: اعمال نيكان در بهشت برين است و بهشت برين از اعمال نيكان تشكيل يافته است.
در مجمع فرموده: علّيّون علوّ مضاعف (برتر چند برابر) است و براى اظهار تفخيم و عظمت شأن با واو و نون جمع بسته شده و باولو العقل تشبيه گرديده است علّيّون مراتب والائى است توأم با جلال. اهل لغت آنرا جمع علّىّ بكسر عين و تشديد لام و ياء گفتهاند. ولى ظاهرا مفرد مضاعف است.
وصف آن كِتابٌ مَرْقُومٌ مفرد آمده و ضمير آن در آيه بعدى يَشْهَدُهُ الْمُقَرَّبُونَ مفرد بكار رفته است.
در اينكه مراد از علّيّون بهشت است شكى نيست ولى آيا همه بهشت علّيّون است و يا آن قسمتى از بهشت است معلوم نيست از يَشْهَدُهُ الْمُقَرَّبُونَ
