گستردن. «فرش الشّىء:بسطه». وَ الْأَرْضَ فَرَشْناها فَنِعْمَ الْماهِدُونَ ذاريات: 48. زمين را گسترديم بهتر آماده كنندگانيم.(فرش و فراش) (بر وزن حساب) مصدراند و بمعنى مفعول (مفروش) نيز آيند. مثل الَّذِي جَعَلَ لَكُمُ الْأَرْضَ فِراشاً بقره: 22. خدائيكه زمين را بنفع شما گسترده گردانيد.(فراش) بفتح اول جمع فراشه بمعنى پروانه است يَوْمَ يَكُونُ النَّاسُ كَالْفَراشِ الْمَبْثُوثِ قارعه: 4. روزيكه مردم مانند پروانههاى پراكنده شوند.وَ مِنَ الْأَنْعامِ حَمُولَةً وَ فَرْشاً كُلُوا مِمَّا رَزَقَكُمُ اللَّهُ ... انعام: 142.بعقيده راغب فرش بمعنى حيوان مركوب است گويد: «الفرش ما يفرش من الانعام اى يركب» بنظر نگارنده مراد از حموله حيوان بار بر و از فرش مركوب است يعنى: از چهارپايان باربر و مركب براى شما مسخّر كرد بخوريد از آنچه خدا روزى داده.اينكه حموله را چهارپايان بزرگ و فرش را چهارپايان كوچك (كرّه) گفتهاند بسيار سخيف است اين آيه نظير آيات ذيل است كه بار بردن و مركب بودن چهار پايان را عنوان كرده است وَ الْأَنْعامَ خَلَقَها لَكُمْ ...وَ تَحْمِلُ أَثْقالَكُمْ إِلى بَلَدٍ لَمْ تَكُونُوا بالِغِيهِ ... وَ الْخَيْلَ وَ الْبِغالَ وَ الْحَمِيرَ لِتَرْكَبُوها ... نحل: 5 و 7 و 8.وَ (فُرُشٍ) مَرْفُوعَةٍ. إِنَّا أَنْشَأْناهُنَّ إِنْشاءً فَجَعَلْناهُنَّ أَبْكاراً واقعة: 34- 36.