غُدوه (بضم غين) و غداة بمعنى بامداد است يا از اول صبح تا طلوع شمس در قاموس و اقرب آمده: «الْغُدْوَةُ وَ الْغَداةُ: البُكْرَةُ اوْ ما بَيْنَ صَلوةِ الْفَجْرِ وَ طُلُوع الشَّمْسِ» وَ لا تَطْرُدِ الَّذِينَ يَدْعُونَ رَبَّهُمْ بِالْغَداةِ وَ الْعَشِيِّ انعام: 52. آنانرا كه پروردگار خويش را بامداد و پسين ياد ميكنند از خود مران.
غُدُو
بر وزن غُلُّو جمع غدوه و غدوات جمع غداة است. يُسَبِّحُ لَهُ فِيها بِالْغُدُوِّ وَ الْآصالِ رِجالٌ ... نور:36. خدا را در آن خانهها بامدادان و پسينان مرادنى تسبيح گويند.
غدو
ّ مفرد نيز آمده است مثل النَّارُ يُعْرَضُونَ عَلَيْها غُدُوًّا وَ عَشِيًّا غافر: 46. يعنى: صبح و عصر در معرض آتش قرار گرفته شوند از مفرد بودن «عَشِىّ» ميدانيم كه «غُدُوّ» مفرد است.(غَد): فردا. اعمّ از آنكه فرداى حقيقى باشد مثل أَرْسِلْهُ مَعَنا غَداً يَرْتَعْ وَ يَلْعَبْ يوسف: 12. يا مطلق فردا كه زمان آينده است مثل: وَ ما تَدْرِي نَفْسٌ ما ذا تَكْسِبُ غَداً لقمان:34. سَيَعْلَمُونَ غَداً مَنِ الْكَذَّابُ الْأَشِرُ قمر: 26. وَ لْتَنْظُرْ نَفْسٌ ما قَدَّمَتْ لِغَدٍ حشر: 18.وَ إِذْ غَدَوْتَ مِنْ أَهْلِكَ تُبَوِّئُ الْمُؤْمِنِينَ مَقاعِدَ لِلْقِتالِ آل عمران:121. و چون بامداد از اهل خويش آمدى تا براى مؤمنان مواضع قتال آماده كنى. گفتهاند آيه درباره خروج حضرت رسول صلّى الله عليه وآله براى جنگ احد
لطفا منتظر باشید ...
