تفويض بمعنى واگذار كردن است وَ أُفَوِّضُ أَمْرِي إِلَى اللَّهِ إِنَّ اللَّهَ بَصِيرٌ بِالْعِبادِ غافر: 44.كار خويش را بخدا واگذار ميكنيم كه او ببندگان بينا است. اين لفظ يكبار بيشتر در قرآن مجيد نيامده است.
فوق
بالا. إِنِّي أَرانِي أَحْمِلُ فَوْقَ رَأْسِي خُبْزاً يوسف: 36. من خودم را مىبينم كه بالاى سرم نان حمل ميكنم. آن هم در علو مادى و محسوس بكار ميرود مثل آيه فوق و هم در علو معنوى و برترى قدرت مثل وَ فَوْقَ كُلِّ ذِي عِلْمٍ عَلِيمٌ يوسف:76. و مثل وَ هُوَ الْقاهِرُ فَوْقَ عِبادِهِ وَ هُوَ الْحَكِيمُ الْخَبِيرُ انعام: 18.كه مراد برترى از حيث قدرت و غيره است.(افاقه): بمعنى بيدار شدن از غشوه و بيهوشى و رجوع صحت و عقل بانسان است.فَلَمَّا أَفاقَ قالَ سُبْحانَكَ تُبْتُ إِلَيْكَ اعراف: 143. پس چون موسى بهوش آمد گفت: منزّهى تو، توبه كردم بسوى تو.
فواق
(بفتح فاء) بمعنى مهلت است در مصباح و اقرب آنرا مدت و فاصله ميان دو بار دوشيدن ناقه گفته است وَ ما يَنْظُرُ هؤُلاءِ إِلَّا صَيْحَةً واحِدَةً ما لَها مِنْ فَواقٍ ص: 15.اينان منتظر نيستند مگر بيك صيحه كه براى آن مهلتى نيست وَ لاتَ حِينَ مَناصٍ.
فُوم
(بضمّ فاء) در قاموس فوم را سير، گندم، نخود، نان و ديگر حبوبات كه از آنها نان بدست ميايد معنى كرده است، آن در قرآن فقط يكبار آمده فَادْعُ لَنا رَبَّكَ يُخْرِجْ لَنا مِمَّا تُنْبِتُ الْأَرْضُ مِنْ بَقْلِها وَ قِثَّائِها وَ فُومِها وَ عَدَسِها وَ بَصَلِها ... بقره: 61.بنظر ميايد مراد بنى اسرائيل از آن گندم يا عموم حبوبات باشد و در صورت دوم ذكر عدس شايد بواسطه
لطفا منتظر باشید ...
