اتّساع. «فضا المكان:اتّسع». وَ كَيْفَ تَأْخُذُونَهُ وَ قَدْ أَفْضى بَعْضُكُمْ إِلى بَعْضٍ وَ أَخَذْنَ مِنْكُمْ مِيثاقاً غَلِيظاً نساء: 21. طبرسى فرموده:افضاء بشىء رسيدن بآنست با ملامست اصل آن از فضاء بمعنى وسعت است اقرب الموارد «افْضى فُلانٌ إِلى فُلَانٍ» را رسيدن شخصى بشخصى معنى كرده و گويد حقيقتش آن است كه يكى بفضاء ديگرى رسيد. در نهج البلاغه خطبه 173 فرموده: «وَ ما ابْقَى شَيْئاً مِمَّا يَمُرُّ عَلى رَأْسِى الَّا ... افْضى بِهِ إِليَّ» رسول خدا صلّى الله عليه وآله از آنچه بسر من خواهد آمد چيزى نگذاشت مگر آنكه بمن رسانيد. (و اطلاع داد). آيه در باره آنست كه مهريّه زنان را از روى ظلم از دستشان نگيريد يعنى: چطور آنرا از دست زن ميگيريد حال آنكه بعضى از شما ببعض ديگر رسيده است (و با رسيدن بيكديگر و ايجاد علقه زوجيّت مثل يك وجود شدهايد) و زنان از شما پيمانى محكم گرفتهاند. ظاهرا مراد، پيمان عقد است كه مرد مهريّه را بواسطه عقد ازدواج بعهده ميگيرد.در مجمع از ابن عباس نقل شده «افضى» در آيه كنايه از جماع است و بقولى مراد خلوت صحيح با زن است مقاربت باشد يا نه. اين كلمه بيشتر از يكبار در كلام اللّه يافته نيست.
فطر
شكافتن. و شكاف طبرسى فرموده: «اصل الفطر: الشق» راغب شكافتن طولى گفته است.تفطّر و انفطار: شكافته شدن.تَكادُ السَّماواتُ يَتَفَطَّرْنَ مِنْهُ ... مريم:90. نزديك است آسمانها از آن نسبت بشكافد. إِذَا السَّماءُ انْفَطَرَتْ انفطار:1. آنگاه كه آسمان بشكافد مثل: إِذَا
لطفا منتظر باشید ...
