غَرْف - قاموس قرآن جلد 5

فريبكاران است فَلا تَغُرَّنَّكُمُ الْحَياةُ الدُّنْيا وَ لا يَغُرَّنَّكُمْ بِاللَّهِ الْغَرُورُ لقمان: 33. زندگى دنيا شما را فريب ندهد و شيطان شما را بخدا جرى نكند.

در اقرب الموارد گويد: « (ما غَرَّكَ) بِفُلانٍ» يعنى چطور بر او جرئت كردى؟ غرور بفتح اول سه بار در قرآن آمده و مراد از آن شيطان يا هر فريبنده است وَ لا يَغُرَّنَّكُمْ بِاللَّهِ الْغَرُورُ فاطر: 5. وَ غَرَّكُمْ بِاللَّهِ الْغَرُورُ حديد: 14. على هذا بهتر است غَرَّكُمْ را در اين آيات بمناسبت «باء» جرئت معنى كنيم و نيز در آيه زير:

يا أَيُّهَا الْإِنْسانُ ما غَرَّكَ بِرَبِّكَ الْكَرِيمِ انفطار: 6. بنا بر آنكه از اقرب الموارد نقل شد غَرَّكَ در معنى لازم بكار رفته كه جرئت باشد زيرا لازمه فريفته شدن جرئت بخداست يعنى اى انسان چه چيز تو را بر عصيان پروردگار كريمت جرى كرد؟

آمدن لفظ «ربك» و «الكريم» براى اتمام حجّت است يعنى نميبايست بآنكه پرورش دهنده تو و تواناست مخالفت كنى. اينكه گفته‏اند: آمدن «الكريم» تلقين جواب از جانب خداست يعنى كرمت مرا مغرور كرد ظاهرا مطلب صحيحى نيست.

وَ مَا الْحَياةُ الدُّنْيا إِلَّا مَتاعُ (الْغُرُورِ) آل عمران: 185. در اينگونه آيات ممكن است غرور بضم اول مصدر از براى مفعول باشد يعنى:

زندگى دنيا جز متاع فريفته شدن نيست يا از براى فاعل يعنى: متاع فريبنده همچنين در إِنِ الْكافِرُونَ إِلَّا فِي غُرُورٍ ملك: 20. نيستند كفّار مگر در فريفته شدن.

غَرْف

(بر وزن فلس) اخذ كردن.

«غرف الماء بيده: اخذه: بها» در مفردات آمده: غرف برداشتن و اخذ شى‏ء است و غرفه بضم اول بمعنى برداشته شده است.

وَ مَنْ لَمْ يَطْعَمْهُ فَإِنَّهُ مِنِّي إِلَّا مَنِ اغْتَرَفَ غُرْفَةً بِيَدِهِ بقره: 249.

اغتراف مثل غرف بمعنى اخذ است