خرافه پسر خدا بودن - قاموس قرآن جلد 5

اینجــــا یک کتابخانه دیجیتالی است

با بیش از 100000 منبع الکترونیکی رایگان به زبان فارسی ، عربی و انگلیسی

قاموس قرآن - جلد 5

سیدعلی اکبر قرشی

| نمايش فراداده ، افزودن یک نقد و بررسی
افزودن به کتابخانه شخصی
ارسال به دوستان
جستجو در متن کتاب
بیشتر
تنظیمات قلم

فونت

اندازه قلم

+ - پیش فرض

حالت نمایش

روز نیمروز شب
جستجو در لغت نامه
بیشتر
لیست موضوعات
توضیحات
افزودن یادداشت جدید

وَ الْآخِرَةِ وَ مِنَ الْمُقَرَّبِينَ‏

آل عمران:

45.

خرافه پسر خدا بودن

آنحضرت از راهنمايان توحيد بود، مردم را بيگانگى و عبادت خدا دعوت ميكرد و ميگفت: إِنَّ اللَّهَ رَبِّي وَ رَبُّكُمْ فَاعْبُدُوهُ هذا صِراطٌ مُسْتَقِيمٌ آل عمران: 51. وَ قالَ الْمَسِيحُ يا بَنِي إِسْرائِيلَ اعْبُدُوا اللَّهَ رَبِّي وَ رَبَّكُمْ ... مائده: 72. پيغمبرى بود از پيامبران و مانند مردمان طعام ميخورد مَا الْمَسِيحُ ابْنُ مَرْيَمَ إِلَّا رَسُولٌ قَدْ خَلَتْ مِنْ قَبْلِهِ الرُّسُلُ وَ أُمُّهُ صِدِّيقَةٌ كانا يَأْكُلانِ الطَّعامَ ...

مائده: 75.

ولى پس از وى نصارى درباره او غلوّ كردند عده‏اى گفتند: او خداست!!!، عدّه‏اى گفتند: پسر خداست!!، عده ديگر قائل شدند كه او يكى از سه خداست كه عبارت اخراى تثليث است قرآن مجيد هر سه قول را بنصارى نسبت ميدهد و از آن مى‏فهميم كه آنها در عقيده بحضرت عيسى بسه گروه منقسم شده‏اند اينك آيات را بترتيب بررسى ميكنيم:

1- لَقَدْ كَفَرَ الَّذِينَ قالُوا إِنَّ اللَّهَ هُوَ الْمَسِيحُ ابْنُ مَرْيَمَ ... مائده: 17.

اين لفظ عينا در آيه 72 همين سوره تكرار شده است. پر روشن است كه عده‏اى از نصارى قائل بودند كه عيسى عليه السّلام خداست و ظهور آن در اين است كه عيسى و خدا يكى است و العياذ باللّه خدا ببشر مبدّل شده است. اين آيه را گرچه ميشود با تثليث و ابن اللَّه بودن تطبيق كرد ولى ظهورش در اتحاد و يكى بودن خدا و عيسى است (معاذ اللَّه).

2- وَ قالَتِ الْيَهُودُ عُزَيْرٌ ابْنُ اللَّهِ وَ قالَتِ النَّصارى‏ الْمَسِيحُ ابْنُ اللَّهِ ذلِكَ قَوْلُهُمْ بِأَفْواهِهِمْ يُضاهِؤُنَ قَوْلَ الَّذِينَ كَفَرُوا مِنْ قَبْلُ قاتَلَهُمُ اللَّهُ أَنَّى يُؤْفَكُونَ توبه: 30. ظهور آيه در فرزند بودن عيسى است گرچه با عقيده تثليث نيز قابل تطبيق است.

3- يا أَهْلَ الْكِتابِ لا تَغْلُوا فِي دِينِكُمْ ... وَ لا تَقُولُوا ثَلاثَةٌ انْتَهُوا خَيْراً

/ 320