لطفا منتظر باشید ...
عنيد
طاغى و كسيكه دانسته با حق عناد و مخالفت كند. در قاموس آمده: «عَنَدَ عَنُوداً: خالَفَ الْحَقَّ وَ رَدَّهُ عارِفاً بِهِ فَهُوَ عَنيدٌ» در مجمع فرموده: عنيد مبالغه عاند است و عناد آنست كه دانسته و از روى تكبّر يا ستم از حق امتناع كند. وَ عَصَوْا رُسُلَهُ وَ اتَّبَعُوا أَمْرَ كُلِّ جَبَّارٍ عَنِيدٍ هود:59. از پيامبران، خدا نافرمانى كردند و امر هر ستمگر طاغى و ستيزهگر را اطاعت كردند.إِنَّهُ كانَ لِآياتِنا عَنِيداً مدثر: 16.او راجع بآيات ما مخالف و ستيزهگر بود. اين كلمه در سوره ابراهيم:15 و ق: 24. نيز آمده است.عند
ظرف است بمعنى قرب و نزديكى. در قرآن مجيد در معانى زير بكار رفته است:1- ظرف مكان.2- حكم.3- بقاء يا حتمى بودن.4- تقرب.5- علم.6- وقت حساب.7- جانب و ناحيه و غيره.اينك ببعضى از آيات بترتيب اشاره ميشود ظرف مكان: مثل فَاذْكُرُوا اللَّهَ عِنْدَ الْمَشْعَرِ الْحَرامِ بقره: 198.وَ ما كانَ صَلاتُهُمْ عِنْدَ الْبَيْتِ إِلَّا مُكاءً انفال: 35.حكم: مثل فَتُوبُوا إِلى بارِئِكُمْ فَاقْتُلُوا أَنْفُسَكُمْ ذلِكُمْ خَيْرٌ لَكُمْ عِنْدَ بارِئِكُمْ بقره: 54. إِنَّ الدِّينَ عِنْدَ اللَّهِ الْإِسْلامُ ... آل عمران: 19. إِنَّ شَرَّ الدَّوَابِّ عِنْدَ اللَّهِ الصُّمُّ الْبُكْمُ الَّذِينَ لا يَعْقِلُونَ انفال: 22.ظاهرا «عند» در آيات فوق و نظير آنها بمعنى حكم و دستور است يعنى توبه در حكم خدا خوب است و دين در حكم و تقدير خدا اسلام است و ...بقاء يا حتمى بودن: مثل فَلَهُمْ أَجْرُهُمْ عِنْدَ رَبِّهِمْ بقره 62. وَ ما تُقَدِّمُوا لِأَنْفُسِكُمْ مِنْ خَيْرٍ تَجِدُوهُ عِنْدَ اللَّهِ
