بطلان اين قول - قاموس قرآن جلد 5

بيك معنى‏اند.

اين وجه در تاريخ قرآن از مقدمه تفسير طبرى نقل شده بدليل آنچه گويند: عمر، عبد اللّه بن مسعود، ابىّ بن كعب در قرائت قرآن اختلاف لفظى داشتند نزد پيامبر آمدند قرائتهاى مختلفه آنها را تصويب فرمود در «البيان» گفته: اين مختار طبرى و جماعتى است و قرطبى در تفسير خود گفته: مختار اكثر اهل علم همين است.

دوم اينكه مراد از هفت حرف هفت قسم است كه در قرآن آمده:

امر، نهى، حلال، حرام، محكم، متشابه، و امثال.

سوم اينكه مراد هفت لغت فصيح عرب است كه قرآن مطابق آنها نازل شده: لغت قريش، هذيل، هوازن، يمن، كنانه، تميم، ثقيف.

بطلان اين قول

‏

اين روايات از نظر شيعه و محققين متاخّرين از اهل سنت مردود و غير قابل قبول است و اين جز بازى با كلام خدا معناى ديگرى ندارد كه هر كس مطابق دلخواه خويش كلمات قرآن را عوض كند و شايد بعضى از مسلمانان غير عرب هم بگويند: ما كلمات تركى، فارسى يا غيره را بجاى كلمات عربى ميگذاريم كه در معنى يكى‏اند. بزرگان شيعه از قبيل شيخ طوسى و ابن طاوس و غيرهم بر بطلان آن تصريح كرده‏اند.

در حديث صحيح از زراره از امام باقر عليه السّلام منقول است: «انّ القرآن واحد نزل من عند واحد و لكنّ الاختلاف يجى‏ء من قبل الرّواة» و از فضيل بن يسار نقل شده كه بامام صادق عليه السّلام عرض كردم: مردم ميگويند:

قرآن بر هفت حرف نازل شده فرمود:

دشمنان خدا دروغ ميگويند، قرآن بر يك حرف نازل شده از جانب خداى واحد «كذبوا اعداء اللّه و لكنّه نزّل على حرف واحد من عند الواحد (كافى كتاب القرآن باب النوادر حديث 12 و 13).

بهترين توجيه براى اين روايات