اللَّهُ لَأَعْنَتَكُمْ إِنَّ اللَّهَ عَزِيزٌ حَكِيمٌ‏

بقره.

220. اگر خدا ميخواست شما را درباره يتيمان بزحمت ميانداخت.

عنيد

طاغى و كسيكه دانسته با حق عناد و مخالفت كند. در قاموس آمده: «عَنَدَ عَنُوداً: خالَفَ الْحَقَّ وَ رَدَّهُ عارِفاً بِهِ فَهُوَ عَنيدٌ» در مجمع فرموده: عنيد مبالغه عاند است و عناد آنست كه دانسته و از روى تكبّر يا ستم از حق امتناع كند. وَ عَصَوْا رُسُلَهُ وَ اتَّبَعُوا أَمْرَ كُلِّ جَبَّارٍ عَنِيدٍ هود:

59. از پيامبران، خدا نافرمانى كردند و امر هر ستمگر طاغى و ستيزه‏گر را اطاعت كردند.

إِنَّهُ كانَ لِآياتِنا عَنِيداً مدثر: 16.

او راجع بآيات ما مخالف و ستيزه‏گر بود. اين كلمه در سوره ابراهيم:

15 و ق: 24. نيز آمده است.

عند

ظرف است بمعنى قرب و نزديكى. در قرآن مجيد در معانى زير بكار رفته است:

1- ظرف مكان.

2- حكم.

3- بقاء يا حتمى بودن.

4- تقرب.

5- علم.

6- وقت حساب.

7- جانب و ناحيه و غيره.

اينك ببعضى از آيات بترتيب اشاره ميشود ظرف مكان: مثل فَاذْكُرُوا اللَّهَ عِنْدَ الْمَشْعَرِ الْحَرامِ بقره: 198.

وَ ما كانَ صَلاتُهُمْ عِنْدَ الْبَيْتِ إِلَّا مُكاءً انفال: 35.

حكم: مثل فَتُوبُوا إِلى‏ بارِئِكُمْ فَاقْتُلُوا أَنْفُسَكُمْ ذلِكُمْ خَيْرٌ لَكُمْ عِنْدَ بارِئِكُمْ بقره: 54. إِنَّ الدِّينَ عِنْدَ اللَّهِ الْإِسْلامُ ... آل عمران: 19. إِنَّ شَرَّ الدَّوَابِّ عِنْدَ اللَّهِ الصُّمُّ الْبُكْمُ الَّذِينَ لا يَعْقِلُونَ انفال: 22.

ظاهرا «عند» در آيات فوق و نظير آنها بمعنى حكم و دستور است يعنى توبه در حكم خدا خوب است و دين در حكم و تقدير خدا اسلام است و ...

بقاء يا حتمى بودن: مثل فَلَهُمْ أَجْرُهُمْ عِنْدَ رَبِّهِمْ بقره 62. وَ ما تُقَدِّمُوا لِأَنْفُسِكُمْ مِنْ خَيْرٍ تَجِدُوهُ عِنْدَ اللَّهِ