كاركردى باختيار تو است و من نميخواهم تو را بزحمت اندازم و كار زياد رجوع كنم خواهى ديد كه از نيكوكارانم «سَتَجِدُنِي إِنْ شاءَ اللَّهُ مِنَ الصَّالِحِينَ» موسى گفت: اين كار ميان من و تو باشد هر كدام از هشت سال يا ده سال را كار كردم بمن تحميل نخواهى كرد وَ اللَّهُ عَلى ما نَقُولُ وَكِيلٌ قصص:
22- 28 ترجمه آزاد.
موسى چون مدت خدمتش را در نزد شعيب تمام كرد خواست بوطنش مصر باز گردد با خانوادهاش از مدين براه افتاد چون بصحراى سينا رسيد ظاهرا راه را گم كرد و از سرما تا حدّى ناراحت بودند، موسى از دور آتشى ديد فَلَمَّا قَضى مُوسَى الْأَجَلَ وَ سارَ بِأَهْلِهِ آنَسَ مِنْ جانِبِ الطُّورِ ناراً بخانوادهاش گفت: اينجا باشيد من آتشى بنظرم آمد شايد در كنار آن جمعى باشند راه را از آنها بپرسم و يا مقدارى آتش بياورم تا گرم شويد، موسى بسوى آتش براه افتاد چون بنزديك آتش رسيد ناگاه از ناحيه راست وادى از جانب درختى كه در آنجا بود ندائى بلند شد: أَنْ يا مُوسى إِنِّي أَنَا اللَّهُ رَبُّ الْعالَمِينَ وَ أَنْ أَلْقِ عَصاكَ ... اى موسى منم خدا، پرورش دهنده همه مخلوقات اى موسى عصايت را بيانداز.
(سر تا پاى موسى را لرزشى فرا گرفت و با آرامشى از جانب خدا خويشتن را باز يافت و آرام گرديد) سپس در پيروى از همان ندا عصا را بزمين انداخت ديد عصا بصورت مار در آمد و همچون مار حركت ميكند، موسى از ديدن آن پا بفرار گذاشت و به پشت سرش نگاه نكرد. بار ديگر ندا بلند شد يا مُوسى أَقْبِلْ وَ لا تَخَفْ إِنَّكَ مِنَ الْآمِنِينَ موسى بر گرد و نترس تو ايمنى، چون باز گشت ندا چنين ادامه يافت: دستت را بگريبانت فرو بر چون بيرون آورى خواهى ديد سفيد و نورانى شده بىآنكه صدمهاى به بيند ... عصا و يد بيضاء دو معجزهاند