ربا، سحر، زنا، سوگند دروغ، خيانت، منع زكوة، شهادت زور، كتمان شهادت، شرابخورى، ترك صلوة، نقض عهد، قطع رحم. اينها مجموعا بيست گناه‏اند (كافى- وسائل- مجمع البيان ذيل آيه «إِنْ تَجْتَنِبُوا ...»).

در وسائل باب فوق الذكر از عيون الاخبار صدوق نقل شده كه حضرت رضا عليه السّلام در نامه‏ايكه بمأمون عباسى نوشت از جمله گناهان زير را ياد فرموده است: اكل ميته، خون، گوشت خوك، گوشت حيوانيكه بهنگام ذبح نام خدا بر آن برده نشده، سحت (حرام)، قمار، كم كردن ترازو و پيمانه، لواط، يارى ستمكاران، اعتماد بستمگران، ندادن حقوق مردم با امكان، دروغ، خود- پسندى، اسراف، تبذير، سبك شمردن حجّ، جنگ با اولياء اللّه، اشتغال بلهو و لعب، اصرار بر ذنوب.

كبكب

فَكُبْكِبُوا فِيها هُمْ وَ الْغاوُونَ. وَ جُنُودُ إِبْلِيسَ أَجْمَعُونَ شعراء: 94 و 95. راغب گويد: كبكبه بمعنى انداختن شى‏ء در گودى است مجمع آنرا ريختن شى‏ء برويهم گفته است يعنى: معبودهاى باطل و فريفته شدگان بآنها و سپاهيان ابليس، در جهنّم رويهم انداخته و انباشته شدند اين لفظ فقط يكبار در كلام اللّه يافته است. ايضا كبكبه جماعتى است منضم و متصل بهم در نهايه گويد در حديث اسراء آمده كه آنحضرت فرمود: «حتّى مرّ موسى فى كبكبة فاعجبنى».

كتب

كتب (بر وزن فلس) و كتاب و كتابة يعنى نوشتن. فَوَيْلٌ لِلَّذِينَ يَكْتُبُونَ الْكِتابَ بِأَيْدِيهِمْ ثُمَّ يَقُولُونَ هذا مِنْ عِنْدِ اللَّهِ بقره: 79.

و مثل وَ لْيَكْتُبْ بَيْنَكُمْ كاتِبٌ بِالْعَدْلِ بقره: 282. بعضى كتابة را اسم گفته‏اند. اين لفظ در اصل بمعنى جمع است «كتبت القربة» يعنى مشك را دوختم كه عبارت اخرى جمع كردن دو چرم بوسيله دوختن است و بتعبير راغب «ضمّ اديم الى اديم بالخياطة».