1ـ در اصل دوم بر امورى تأكيد شده است1؛
الف: آزادى توأم با مسئوليت انسان در برابر خدا.
ب: استفاده از علوم و فنون و تجارب بشري.
ج: نفى هر گونه ظلم و ستم گري.
2ـ در اصل سوم كه در بيان وظايف دولت است بر امورى تأكيد شده است:2
الف: ايجاد محيط مساعد براى رشد فضايل اخلاقي.
ب: بالابردن سطح آگاهىهاى عمومى در همه ى زمينه ها.
ج: محو هر گونه استبداد و طرد استعمار و جلوگيرى از نفوذ اجانب.
د: تأمين آزادىهاى سياسى، اجتماعى در حدود قانون (البته بند الف از شماره ى 1 كه گذشت، اين بند از اصل سوم را تفسير مىكند).
ه··: مشاركت عامه ى مردم در تعيين سرنوشت سياسى، اقتصادى، اجتماعى و فرهنگى خويش.
و: رفع تبعيض و ايجاد امكانات عادلانه براى همه در تمام زمينه هاى مادى و معنوي.
ز: پى ريزى اقتصاد صحيح و عادلانه بر طبق ضوابط اسلامى جهت ايجاد رفاه و رفع فقر.
ح: تأمين خودكفايى در علوم، فنون، صنعت، كشاورزى و امور نظامي.
ط: تأمين حقوق همه جانبه ى افراد از زن و مرد و ايجاد امنيت قضايى عادلانه براى همه و تساوى عموم در برابر قانون.
ى: توسعه و تحكيم برادرى اسلامي
ك: تنظيم سياست خارجى كشور بر اساس معيارهاى اسلام و حمايت از مستضعفان جهان.
1 ـ قانون اساسى، (مجمع علمى و فرهنگى مجد)، چاپ سوم 1376، ص 30. 2 ـ همان.