توجه به مبانى اسلامى و آداب انسانى در اجتماع است. اگر در اجتماعى تعاون، هميارى، انفاق، عفت، تواضع، حسن ظن، محبت و به طور كلى، عدالت به معناى وسيع و جامعش حكمفرما باشد، اين اجتماع همان مدينه فاضله خواهد بود كه مىتوان در آن با فكرى آسوده و به دور از وحشت زندگى نمود.
گفتنى است كه علم اخلاق در اصل يك علم عملى است؛ يعنى بايد عقل نظرى را با عقل عملى آميخته نمود. تنها دانستن مسائل كارساز و ثمربخش نيست؛ يعنى بايد پس از علم عمل نمود.