نفس را در اين حالت «نفس مطمئنه» مىگويند.
گاهى نفس انسان در اثر درك حقايق و تشخيص فلسفه احكام و حوادثى كه در جهان به وجود مىآيد، مانند طوفان، زلزله، سيل و... به قضاى الهى راضى مىشود و از وقوع هيچ حادثهاى اظهار عدم رضايت نمىكند و هر چه از دوست برسد، آن را نيكو مىداند. نفس را در اين حالت «نفس راضيه» مىخوانند. اين تسليم و رضا، يكى از حالات بسيار خوب انسان است. منطقِ اين گونه انسانها را شاعر عارف، بابا طاهر چنين مىسرايد:
گاهى نفس در اثر انجام تكاليف شرعى و اداى وظايف عبوديّت و بندگى و ترك تمام معاصى و گناهان، مورد رضايت و عنايت خاصه پروردگارش قرار مىگيرد و از اين لحاظ، در اين حالت، آن را نفس مرضيه مىگويند. قرآن كريم در مورد مراحل سه گانه اخير، كه بالاترين مقامات نفس است، مىگويد: