ثروتمندان و پريشانى آنان نسبت به ديگران افزونتر است بسيارى صاحبان ثروت را بيش از ديگران در اضطراب و تشويش افكار مىبينيم.
مىگويند دو نفر با هم همسفر شدند؛ شبانگاه در ميان بيابان به كنار چاهى رسيدند؛ با هم نان و آبى خوردند و براى خفتن آمده شدند. در اثناى شب يكى از آن دو از خواب برخاست و رفيقش را بيدار يافت. پرسيد چرا نخوابيدهاى؟ پاسخ داد: خوابم نمىبرد. اولى دوباره خوابيد. پس از ساعتى بيدار شد، باز ديد رفيقش نشسته است. پرسيد: چرا خوابت نمىبرد. در جواب گفت: پولى به همراه دارى در اختيارم بگذار تا برايت حفظ كنم. پول را گرفت. يك باره تمامش را درون چاه ريخت و گفت حالا با خاطر آسوده بخواب. صاحب پول گفت: گر چه كمى ناراحت شدم، اما حالا آسوده خاطر و با طيب نفس مىخوابم.
هم چنين اگر سعادت در رسيدن به رياست و به دست آوردن پست و مقام باشد، پس چرا بسيارى از صاحبان مناصب، آرامش و آسايش خود را از دست مىدهند و با احتمال از دست رفتن منصب، در بحر غم مستغرق مىشوند. مىگويند گرگها گرد هم جمع مىشوند؛ اما هنگام خواب به همديگر پشت نمىكنند. بلكه رو به روى يكديگر مىخوابند؛ از ترس آن كه مبادا ديگرى حمله كند و او را بدرد، پادشاهان و صاحبان حكومت و مناصب نيز چنينند. پيوسته از ترس همديگر، بلكه از ترس اطرافيان خود، از درون، قلبى ناآرام و ناراحت دارند و هراسان و نگرانند، كه مبادا ديگرى به او حمله كند و تاج و مقام از او بگيرد.
ما اضطراب و تشويش احوال پادشاهان و رؤساى جمهورى و ساير سردمداران ممالك جهان را بالعيان مشاهده مىكنيم و فراوان شاهد بودهايم كه شب خوابيدهاند و صبح به وسيله كودتا يا به وسيله يك كشور