مبانی اخلاق اسلامی

تألیف: مختار امینیان

نسخه متنی -صفحه : 173/ 51
نمايش فراداده

2. آتش دوزخ.(1.

مولوى در اين باره مىگويد:


  • از جمادى مردم و نامى شدم وز نما مردم به حيوان سر زدم پس چه ترسم كى ز مردن كم شدم

  • مردم از حيوانى و آدم شدم پس چه ترسم كى ز مردن كم شدم پس چه ترسم كى ز مردن كم شدم

شيخ بهائى فرمايد: مردم مسافرانى هستند و شش منزلگاه دارند:

1. صلب پدر؛

2. رحم مادر؛

3. عالم دنيا؛

4. عالم قبر؛

5. عالم قيامت؛

6. عالم آخرت.


  • كمترين كارش به هر روز اين بود لشكرى ز ارحام سوى خاكدان كو، سه لشكر را روانه مىكند تا ز نرّ و ماده پر گردد جهان تا ببيند هر كسى حسن عمل

  • بشكرى ز اصلاب سوى اُمّهات لشكرى از خاكدان سوى اجل بهر آن تا در رحم رويد بنات تا ببيند هر كسى حسن عمل تا ببيند هر كسى حسن عمل

موت اختيارى نيز چهار گونه است: موت ابيض؛ موت اسود؛ موت اخضر؛ موت احمر.

1. موت ابيض (مرگ سفيد)؛ يعنى تَحَمُّلُ الْجُوعِ و الْعَطَش؛ يعنى، گرسنگى و تشنگى را متحمل شدن؛ چون گرسنگى و تشنگى قلب را روشن و منوّر مىكند و سيرى شكم، قلب را تاريك مىسازد.

يكى از اسرار وجوب روزه و استحباب روزه در اسلام، اين است كه روزه قلب را منوّر و باطن را نورانى مىكند.

2. موت اسود (مرگ سياه)؛ كه عبارت است از «اِحْتَمالُ الاَْذى وَ الْمَلامةِ مِنْ الْخَلْقِ حُبا للّه‏ِ طَلَبا لِمَرْضاتِهِ». يعنى، مرگ سياه عبارت است از تحمّل اذيت‏ها و شنيدن كلام تلخ از مردم، براى رضايت الهى؛ يعنى در راه خدا.

(1.. «اَلْمُوتُ الاْضطَرارى اَو الاْجِبارى هُوَ السَّيْرُ الطَّبيعّى الْقَسرى مِنْ اَصْلابِ الاْباءِ اِلَى اَرْحامِ الاُْمَّهاتَ وَ مِنْ الاْرحامِ اِلَى دارِ الدُّنيا وَ مِنها اِلَى عالَمِ البَرزَخِ وَ مِنهُ اِلَى يَوُمِ الْقِيمَه وَ مِنْها اِلَى دارِ النَّعيمِ اوِ النّارِ الْجَهيمِ».