مبانی اخلاق اسلامی نسخه متنی

خدايا ملامت و سرزنش در راه تو و به خاطر تو را خوشايند و لذت بخش مىيابم؛ پس اى سرزنش زنندگان مرا سرزنش كنيد.

تحمل اذيت و ملامت، گر چه در كام انسان ناخوشايند است، امّا درون قلب انسان را روشن مىكند. بهمين جهت اميرالمؤمنين مىفرمايد:

از كنار شخصى پست مىگذشتم؛ مرا فحش مىداد و ناسزا مىگفت. از آن جا ردّ شدم و با خود مىگفتم مقصودش من نيستم، بلكه ديگرى است.

3. موت اخضر (مرگ سبز): «وَ هُوَ لُبْسُ الْمُرَقّعِ مِنَ الْخِرَقِ الْمُنَقّاهِ الّتى لَها؛ يعنى، مرگ سبز همان پوشيدن لباس وصله دارى است كه بسيار باارزش و پاكيزه است.

على (عليه السلام) فرمود:

لَقَدْ رَقَعْتُ مِدْرَعَتى حَتّى اسْتَحَييْتُ مِنْ راقِعِها.

آن قدر لباس مخصوص خود را وصله زدم كه ديگر از وصله زننده آن شرم مىكنم.

4. موت احمر: «وَ هَوَ مُقاتَلَهُ النَّفسِ الْمُسَمَّاتُ بِالْجَهادِ الاَكْبَرِ وَ هَوَ الْمَوْتُ الْجمِعُ لِجامِعِيّتِهِ اَنْواع المَوُتاتِ»؛ يعنى مرگ سرخ همان جنگ با نفس اماره است كه به جهاد اكبر ناميده شده و آن مرگى است كه جامع همه انواع ديگر مرگ