مسابقه در مورد نماز - مبانی اخلاق اسلامی نسخه متنی

دنيا سخن نگويد، خداوند تمام گناهانش را مىبخشد.

5. امام صادق (عليه السلام):

اِنَّ رَبَّكُمْ لَرَحيمُ يَشْكُرُ الْقَليلَ اِنَّ الْعَبْدَ لَيُصَلّى الرَّكْعَتَيْنِ يُريدُ بِها وَجْهَ اللّهِ فَيَدْخُلُهُ اللّهُ بِهِ الْجَنَّةِ.(1)

به راستى پروردگارتان مهربان است. از عمل ناچيز سپاس مىگذارد؛ زيرا بنده دو ركعت نماز مىخواند و در اين نماز فقط خدا را در نظر مىگيرد و خداوند او را به سبب آن به بهشت مىبرد.

مسابقه در مورد نماز

دو نفر، هر يك به رسم هديه، براى پيامبر گرامى شتر بزرگى آورده بودند. رسول اكرم (صلّى الله عليه وآله وسلّم) اعلام فرمودند: هر كس دو ركعت نماز بخواند در اين نماز فكر دنيايى نكند، من يكى از اين دو شتر را به او مىدهم. هيچ يك از اصحاب در اين مسابقه شركت نكردند. فقط اميرالمؤمنين (عليه السلام) برخاستند و دو ركعت نماز با حضور قلب ادا كردند و برنده مسابقه شدند.

رسول اكرم (صلّى الله عليه وآله وسلّم) به جاى يك شتر، هر دو شتر را به ايشان بخشيدند.

صحت و قبول

صحت به دو صورت تعريف شده است:

1. صحّت يعنى مطابق بودند «مَأْتِى بِهِ» با «مَأْمُورُ بِهِ»؛ يعنى آن عملى كه مكلف انجام مىدهد، مطابق باشد با آن چيزى كه به آن امر شده است؛ مثلاً فرض كنيم نماز داراى چهارده جزء و شرط داخلى است (از نيّت و قيام گرفته تا تشهد و سلام)، اگر شارع مقدس به اين چهارده جزء امر

(1). همان، ج 84، ص 242.