لَقِدْ أَرْسَلنا رُسُلَنا بِالبِيِّناتِ وَ أَنْزَلْنا مَعَهُمْ الْكِتابَ وَ الْميزانَ لِيَقُومَ النّاسُ بِالْقِسْطِ.(1)
به راستى ما پيامبران خود را با دلايل آشكار روانه كرديم و با آنها كتاب و ترازو را فرود آورديم تا مردم به انصاف برخيزند.
خداود در اين آيه شريفه «علت غايى ارسال رسل و انزال كتب» را قيام مردم به عدالت قرار داده است و از اين جا موقعيت و منزلت عدالت روشن مىشود.
و از اين جهت و جهات ديگر، عدالت به عنوان ام الفضائل مطرح شده است. چنانچه حكمت طبق آيه شريفه «وَ مَنْ يُؤتَ الْحِكْمَةَ فَقَدْ اوُتى خَيْرا كَثيرا»(2)، افضل الفضائل ناميده شده است.
علت آن كه عدالت را ام الفضائل مىنامند، اين است كه ريشه و بازگشت تمام فضايل به عدالت است؛ زيرا عفت حدّ اعتدال ميان شره و
(1). حديد (57) آيه 25. (2). بقره (2) آيه 272.