آن يكى با شمع برمى گشت روز بوالفضولى گفت او را كاى فلان گفت: مىجويم به هر سو آدمى هست مردى؟ گفت اين بازار پُر گفت: خواهم مَرد، بر جاده دو ره وقت خشم و وقت شهوت مرد كو اين نه مردانند اينها صورتند مرده نانند و كشته شهوتند(2)

گرد بازارى، دلش پر عشق و سوز هين چه مىجويى به سوى هر دكان؟ كه بود حى از حيات آن دمى مردمانند، آخر اى داناى حُر در ره خشم و به هنگام شره طالب مردى چنينم. كو؟ بگو(1) مرده نانند و كشته شهوتند(2) مرده نانند و كشته شهوتند(2)

گر به صورت آدمى انسان بدى احمد و بوجهل در بت خانه رفت اين در آيد، سر نهند او را بتان آن در آيد، سر نهد چون اُمَّتان(3)

احمد و بوجهل خود يكسان بدى زين شدن تا آن شدن فرقى است زَفت آن در آيد، سر نهد چون اُمَّتان(3) آن در آيد، سر نهد چون اُمَّتان(3)