صورت گيرد. و مطالبى كه در گفته شد، در اين جا نيز صادق است.
تجليه يعنى خود را به اعمال دينى متجلى ساختن و به تعبير ديگر، در قالب اعمال مذهبى متجلّى شدن.
هدف از تجليه آن است كه انسان اعمال مذهبى را بدان صورت كه شارع مقدس خواسته است، به جا آورد؛ يعنى نماز، روزه و ساير عبادات را به شيوهاى درست انجام دهد و به طور خلاصه دو چيز را به جدّ بايد در نظر بگيرد: 1. خلوص نيّت در تمام عبادات؛ 2. حضور قلب در نماز.
براى آن كه معناى تجليه كاملاً روشن شد، بايد اندكى به خلوص نيّت و حضور قلب اشاره كنيم، تا موقعيّت و نقش آنها در عبادات واضح گردد.
خلوص نيّت
خلوص نيّت يعنى عبادت را تنها براى خدا انجام دادن؛ چنان كه قرآن كريم مىفرمايد:
وَ ما اُمِرُوا اِلاّ لِيَعبُدُوا اللهَ مُخْلِصينَ لَهُ الدّينَ.(1)
و فرمان داده نشدهاند، جز به اين كه تنها خدا را بپرستند و دين را براى او خالص كنند.
و رسول خدا (صلّى الله عليه وآله وسلّم) فرمود:
ما مِنْ عِبْدِ يَخْلُصُ الْعَمَلَ للّهِ تَعالى اَربَعينَ يَوْمَا اِلاّ ظَهَرَتْ يَنابيعُ الْحِكمَةِ مِنْ قَلبِهِ عَلى لِسانِهِ.(2)
(1). بينه (98) آيه 4. (2). براى روايت فوق يا روايات مشابه متذكر شدهاند كه اگر در اين باب ر.ك: عيون الخبارالرضا، ص 68؛ بحار الانوار، ج 70، ص 242؛ كنز العمال، حديث 5271.