از خلق است. هرگاه بنده چنين باشد، ديگر براى احدىجز خداوند، كار نمىكند و اميد و بيمش از كسى جز خداوند نيست، و چشم طمع به هيچ كس جز خدا ندارد. اين است معناى توكّل.
116. امام على عليه السلام: ريشه نيرومندى دل، توكّل به خداست.
117. امام جواد عليه السلام: اعتمادِ به خداوند متعال، بهاى هر چيز گرانى است و نردبانِ رسيدن به هر بلندايى.
و (آنها را) بر خود مقدّم مىدارند، هرچند خودشان نيازمند باشند، و كسانى كه از آزمندى نفس خود در امان مانند، آناناند كه رستگاراناند.
118. امام على عليه السلام: بهترينِ مؤمنان، آن كسى است كه از جان و خانواده و دارايى خود، (در راه خدا) بيشتر مايه بگذارد.
119. الكافى - به نقل از على بن سويد سائى، از امام كاظم عليه السلام: به او (امام كاظم عليه السلام) گفتم: مرا اندرز ده فرمود: «تو را به پرواى الهى سفارش مىكنم». سپس سكوت كرد. من از تنگدستىام به او شكوِه كردم