2 / 3 - 4 - زهد - حکمت نامه بسیج نسخه متنی

و گفتم: به خدا سوگند، لباس بر تن نداشتم، به طورى كه ابو فلان، دو جامه‏اى را كه بر تن خود داشت، درآورد و به من پوشاند! حضرت فرمود: «روزه بگير و صدقه بده».

گفتم: از همان اندكْ كمكى كه برادرانم به من مى‏كنند، صدقه بدهم؟ فرمود: «آنچه را كه خداوند به تو روزى كرده است، صدقه بده، هر چند خودت بدان محتاج باشى».

2 / 3 - 4 - زهد

120. امام على عليه السلام: زهد، كمياب‏ترينِ چيزها و ارزشمندترين چيزى است كه آدمى مى‏شناسد. همگان آن را مى‏ستايند؛ ولى بيشتر مردم، آن را وا مى‏نهند.

121. امام على عليه السلام: زهد، خوى پرهيزگاران است و سرشتِ توبه‏كنندگان.

122. امام على عليه السلام: دل از دنيا بر كَن، تا خداوند تو را به عيبها و زشتيهاى آن بينا كند، و غافل مباش؛ زيرا كه تو بى‏مراقب نيستى.

123. امام على عليه السلام: هرچه در دنيا از دست دهى، غنيمتى براى توست.

124. امام باقر عليه السلام: حلوايى از آرد و خرما خدمت امير مؤمنان على بن ابى طالب‏ عليه السلام آورده شد. حضرت از خوردن آن خوددارى ورزيد.