(يَأَيُّهَا الَّذِينَ ءَامَنُواْ مَن يَرْتَدَّ مِنكُمْ عَن دِينِهِ فَسَوْفَ يَأْتِى اللَّهُ بِقَوْمٍ يُحِبُّهُمْ وَيُحِبُّونَهُ أَذِلَّةٍ عَلَى الْمُؤْمِنِينَ أَعِزَّةٍ عَلَى الْكَافِرِينَ يُجَاهِدُونَ فِى سَبِيلِ اللَّهِ وَلَايَخَافُونَ لَوْمَةَ لَائمٍ ذَلِكَ فَضْلُ اللَّهِ يُؤْتِيهِ مَن يَشَآءُ وَاللَّهُ وَسِعٌ عَلِيمٌ».(1)اين آيه نورانى، الهامبخش تدوين حكمتنامه بسيج شد. در اين آيه، خداوند متعال، ضمن تهديد جمعى از همراهان پيامبر اسلام كه در باورهاى دينى و دفاع از ارزشهاى اسلامى استوار نيستند، با صراحت پيشبينى مىكند در آينده تاريخ، گروهى به يارى اين آيين خواهند شتافت كه خداوند متعال، آنان را دوست دارد و آنان نيز به خدا علاقه دارند. آنان با اهل ايمان، فروتن و مهرباناند و در برابر دشمنانِ ارزشهاى دينى، سرفراز و قاطع، در راه اقامه ارزشهاى الهى با دشمنان پيكار مىكنند و از سرزنش ملامتگران پروايى ندارند.قرآن در دو آيه ديگر به اين پيشگويى اشارت دارد. يكى آيه 133 سوره نساء:
لطفا منتظر باشید ...
