3 / 1 - 11 - شب زنده‏دارى - حکمت نامه بسیج نسخه متنی

3 / 1 - 11 - شب زنده‏دارى

قرآن:

آنها اندكى از شب را مى‏خوابيدند، و سحرگاهان (از خداوند) طلب آمرزش مى‏كردند.

حديث:

34. پيامبر خدا صلّى الله عليه وآله: بزرگان امّت من، حاملان قرآن‏اند و شب زنده‏داران.

35. پيامبر خدا صلّى الله عليه وآله: خداوند -جلّ جلاله به دنيا وحى فرمود: «آن را كه درخدمت توست، به رنج افكن و آن كس كه تو را دور افكنَد، خدمت كن».

و بنده هرگاه در دلِ شب تار با مولاى خويش خلوت گزيند و با او به راز و نياز پردازد، خداوند، روشنايى را در دل او استوار گرداند، به طورى كه هرگاه بگويد: «اى آقاى من!»، آن ربّ جليل -جلّ جلاله، ندايش دهد: «لبيك، بنده من! از من بخواه تا عطايت كنم و به من توكّل كن تا كارت را سامان دهم».

آن‏گاه خداوند -جلّ جلاله به فرشتگان گويد: «اى فرشتگان من! بنگريد به اين بنده من كه در دل شب تار با من‏خلوت كرده است، در حالى كه هرزگان به كارهاى بيهوده سرگرم‏اند و غافلان، خفته‏اند. گواه باشيد كه من او را آمرزيدم».

36. امام على‏ عليه السلام - در توصيف پرهيزگاران: شبْ هنگام به پا مى‏خيزند و آيات قرآن را با تأمّل و شمرده مى‏خوانند و جانهايشان را با