از آيات و روايات چنين استنباط مىشود كه انسان، پس از مرگ، يكباره وارد جهان اخروى نمىشود؛ بلكه وقوع «قيامت كبرى» همراه با يك سرى انقلابها و دگرگونىها در كل نظام هستى و موجودات جهان است ـ كه انشاءاللّه، در گفتار دهم از آن بحث خواهيم كرد.
البته، تصور نشود كه در فاصله مرگ تا قيامت، انسانها در خاموشى، بىحسى و بىحياتى به سر مىبرند؛ بلكه در فاصله بين دنيا و قيامت، عالمى ـ به مراتب ـ برتر از دنياى كنونى هست كه داراى حيات همراه با لذت و سرور براى نيكوكاران و رنج و اندوه براى بدكاران است.
عالم واسطه بين دنيا و آخرت ـ كه اين نوشتار را به انگيزه بحث از آن نگاشتهايم ـ «برزخ» نام دارد.
«عالم برزخ» نسبت به آخرت (قيامت بزرگ)، «قيامت كوچك» ناميده مىشود. از اين رو در روايت آمده است: