النّارِ يُسْجَرونَ»(1)
[بدكاران، به زودى كيفركردارشان را خواهند يافت] آنگاه كه گردنهايشان با غُل و زنجيرهاى آتشين كشيده شود و در آب جوشان انداخته شوند تا قيامت كه درآتش، افروخته خواهند گشت.
«مِمّا خَطيئاتِهِم اُغْرِقُوا فَأُدْخِلُوا ناراً فَلَمْ يَجِدُوا لَهُمْ مِنْ دُونِ اللّهِ اَنْصاراً»(2)
[قوم گنهكار نوح] به سبب زيادى كفر و خطا در دريا غرق شدند و پس از آن به آتش درافتادند؛ و جز خدا بر خود هيچ يار و ياورى نيافتند.
«وَلا تَقُولوا لِمَنْ يُقْتَل فى سَبيلِ اللّه اَمْواتٌ بَلْ اَحْياءٌ وَلكِنْ لاتَشْعُرون»(3)
پس از جنگ بدر كه چهارده نفر از اصحاب رسول خدا (صلّى الله عليه وآله وسلّم) به شهادت رسيدند، مشركان به تمسخر گفتند: «ياران محمّد، بيهوده خود را در ميدان جنگ به كشتن دادند» و برخى از دوستان آن شهيدان نيز چنين پنداشتند كه آنان، اينك مردهاند؛ تا اينكه اين
(1). مؤمن (40) آيه 71 ـ 72. (2). نوح (71) آيه 25. (3). بقره (2) آيه 154.